Waar komen Labradors vandaan – Geschiedenis en oorsprong van het ras
Als u erachter wilt komen waar het Labrador ras vandaan komen, pakt u dan een stoel en ga met ons mee op reis door de tijd.
We gaan het verleden en de oorsprong onderzoeken van de Labrador Retriever. Het is een fascinerend verhaal!
Komen Labradors uit Labrador?
Het klinkt aannemelijk dat de geliefde Retriever, een Labrador Retriever wordt genoemd, omdat hij dingen “haalt” en uit Labrador, Noord-Amerika komt!
In feite is het zo dat de honden die aan de basis stonden van het Labrador ras in Engeland in de jaren 1800, zijn geimporteerd uit Newfoundland. Deze honden waren zeker helemaal niet de oorspronkelijke inwoners van Newfoundland. Laten we dit onderzoeken. Ons verhaal begint in het ruige en onherbergzamen gebied van het Newfoundland uit de jaren 1800.
De honden van Newfoundland
Wanneer we denken aan Newfoundland honden hebben we de neiging om te denken aan grote zware en harige honden, welk ras de naam Newfoundland draagt. Een ras waarvan lang werd gedacht dat het de voorvader van de Labrador was.
Newfoundland was 200 jaar geleden grotendeels onbewoond toen de Europese kolonisten voet aan land zetten. Toen waren er bijna zeker helemaal geen honden. De mensen die daar gingen wonen, visten in de rijke wateren aan de kust en brachten hun eigen honden mee.
Richard Wolters en de geschiedenis van het Labrador ras
De Amerikaanse Labrador enthousiast en trainer Richard Wolters schreef in 1981 een gedetailleerde geschiedenis van The Labrador Retriever.
Hij kreeg toegang tot een aantal belangrijke archieven en historische documenten. Wolters beschreef de kolonisten als stoere persoonlijkheden, deserteurs van de Britse vloot. Harde mannen die zich vestigde en overleefde in een harde omgeving.
De honden van de vissers
Wolters merkt op dat er nergens iets is terug te vinden over inheemse honden op het eiland en dat de meerderheid van de kolonisten vissers en jagers waren uit Devon in het zuid-westen van Engeland. Wolters gelooft dat deze mannen hun eigen honden meebrachten vanuit Engeland en dat hun jachthonden de voorouders zijn van de Newfoundland honden.
Tegenwoordig denken we bij de Newfoundland honden aan grote, zelfs gigantische en erg harige honden met dikke vachten en waarvan men tot de conclusie is gekomen dat de Labrador hier van afstamt. Wolters denkt dat het juist andersom is.
Hij denkt dat de kleinere honden van de vissers met hun olie-achtige korte vacht de voorouders zijn van de Labrador en van de Newfoundland hond. De grotere honden werden nog groter gemaakt voor het zwaardere werk in het onherbergzame klimaat.
Waar komen Labradors vandaan?
Laten we eens kijken naar die kleinere hond, omdat we weten dat het de voorvader is van werelds meest populaire hond. Zijn naam is de St John’s hond en leefde een paar decennia nog in Newfoundland. We hebben zelfs foto’s van hem.
De St John’s Water hond
De vindingrijke mensen die de autoriteiten trotseerden en zich vestigden in de koude wildernis ontwikkelden een ongebruikelijke relatie met en afhankelijkheid van de honden die zij meenamen.
Door het fokken met de meest bedreven en nuttige honden, werden een aantal belangrijke kenmerken gefixeerd in de hondenpopulaite daar. By breeding from the most useful of these dogs, some important characteristics were fixed in dog population there. Er bestaat geen enkele twijfel dat de St John’s water hond de voorvader is van onze hedendaagse Labrador Retriever en dat zijn afstammelingen de basis vormen van onze huidige Labrador Retrievers.
Als Wolters gelijk heeft, is de St John’s hond ook de voorvader van het veel grotere ras, de Newfoundland hond. Maar wat is er nu zo speciaal aan deze honden?
De verbazingwekkende vaardigheden van de St John’s hond
De naam water hond komt van de rol die de St John speelde in de gemeenschap van vissers waar ze deel van uitmaakten.
Historische documenten vertellen dat deze honden zich zowel op het droge als in het water thuis voelden. Ze waren goed in het halen van netten, lijnen, touwen en doken zelfs ze onder water om vissen te halen die van de haak waren ontsnapt.
De St John’s hond werkte samen met zijn menselijke maatje op een opmerkelijke manier en dit werd bijzonder op prijs gesteld door de vissers.
Het leven in Newfoundland in de jaren 1800 en 1900
Als u bent geinteresseerd in deze periode uit de geschiedenis en u wilt meer weten over de eerste kolonisten van Newfoundland en hun honden, koop dan het boek dat Richard Wolters heeft geschreven.
Wolters schildert een levendige beeld van de wereld waar deze honden in leefden. Het is mooi boek met harde kaft, facinerende informatie en prachtige foto’s.
Hoe zag de St John’s hond eruit?
De St John’s hond had een dichte olie-achtige waterdichte vacht en dikke staart. Zijn oren stonden meer vooruit dan de hangerige oren die we tegenwoordig kennen.
Hij vond het leuk om in ijzige omstandigheden te zwemmen. Een eigenschap die u waarschijnlijk zult herkennen in het hedendaagse Labrador ras
Sommige St John’s honden hadden een kortharige vacht en sommige een langharige vacht.
De Newfoundlanders hadden waarschijnlijk een voorkeur voor de kortharigen omdat dit het meest praktische is onder water.
Veel langharigen werden geexporteerd naar Engeland.
Een vroeg schilderij van de St John’s hond is afkomstig door een beroemd kunstenaar Edwin Landseer. Als u naar de hond kijkt ziet u de overeenkomst met een border collie net zoals de Labrador. Hij heeft een langharige vacht met veel witte vacht tussen het zwarte.
Nell – Een St John’s hond
Het is onmogelijk om over Labradors en hun voorouders te lezen zonder een kopie van onderstaande heel oude foto tegen te komen.
De hond op de foto is Nell en Nell was ongeveer 12 toen de foto in 1867 werd genomen. Ze behoorde tot de “earl of home” en is een voorbeeld van de vroege St John’s honden die werden exporteerd naar Engeland vanuit Newfoundland in de 19e eeuw.
Kenmerken van de St John’s hond
Alhoewel Nell witte tenen had, kunt u nog steeds de hedendaagse Labrador herkennen in het gezicht, aan de stand van de oren, aan het mooie lichaam en korte vacht.
Bovenop de witte tekeningen op de poten en vaak ook op het gezicht hadden St John’s honden een wit stuk op de borst dat we zo nu en dan ook nog bij de Labradors van tegenwoordig tegenkomen.
Bij het wisselen van de eeuw was de zachte vacht een echt kenmerk van de Labrador Retriever geworden en begon hij met zijn opmars.
Het einde van de St John’s hond
In het begin van de 19e eeuw was het overduidelijk dat de St John’s hond zou uitsterven door een aantal oorzaken. De laatste voorbeelden van de St John’s hond komen uit de jaren 80. Ondanks het uitsterven van deze mooie hond hebben ze toch een mooi nalatenschap achtergelaten, onze schitterende Labrador Retrievers.
De eerste Labrador Retrievers
De sleutel tot het begin van het Labrador ras was het werk van twee
Engelse aristocraten: de 2e graaf van Malmesbury, en de 5e hertog van Buccleuch. De sleutel tot de vestiging en overleving van het ras zijn hun twee zonen.
James Harris
James Harris was de 2nd graaf van Malmesbury en naast zijn leven als lid van het parlement was zijn leven gewijd aan sport, in het bijzonder jagen. Harris importeerde een aantal St John’s honden begin 1800 en begon met het fokken met deze dieren met als doen om te werken en om te helpen bij het jagen.
Walter Scott
Slechts een paar jaar later begon Walter Scott, de 5e hertog van Buccleuch een zelfde soort fokkerij met geïmporteerde St John’s honden in Schotland.
Maar alles zou alles worden toen de twee zonen van de graaf en hertog besloten om samen te werken en dit zorgde ervoor dat de Labrador Retriever een feit werd in de UK. Zonder deze samenwerking van deze twee zonen, en de twee afzonderlijke fokprogramma’s zou het ras het niet hebben overleefd.
Volgens de archieven van het Buccleuch Landgoed, de 6e hertog van Buccleuch en de 3e graaf van Malmensbury ontmoeten elkaar tijdens een jachtpartij eind 1880.
Malmesbury gaf 2 mannelijke Retrievers kado aan de hertog en de hertog liet zijn teven door deze honden dekken. Deze teven waren weer afstammelingen van de honden die zijn vader importeerde.
Dit resulteerde in puppies die nu de voorouders zijn van het Labrador ras dat we tegenwoordig kennen. De Buccleuch Kennels bestaan nog steeds en fokt Labradors van top kwaliteit.
Werk Retrievers
Begin 1830 werd de reputatie van de St John’s hond of de Labrador zoals ie bekend werd- misschien om hem te onderscheiden van de grotere Newfoundland honden die al populair werden als huishonden- alom verspreid.
Tussen 1880 en 1930 werd de Labrador Retriever verder krachtig bevestigd als lieveling van de Britse jachtgemeenschap.
Er is geen twijfel mogelijk dat de populariteit van de St John’s hond onder de sportgemeenschap was te danken aan het buitengewone vermogen als werk retrievers en veelzijdige jachtmaatjes en hun ontvankelijke, aardige karakter.
In Amerika werd de eerste Labrador Retrievers pas in 1928 voor het eerst geregistreerd. In de jaren 30 begonnen vermogende Amerikanen de honden te importeren en ontdekten men deze zeer getalenteeerde hond.
De scheiding in het Labrador ras
Al snel nadat het Labrador ras werd bevestigd in Engeland en Amerika, begonnen verschillende types zich te ontwikkelen.
Zowel in Amerika als in Engeland werd het mode om te fokken en tentoon te stellen en de bloedlijnen van de honden die werden gefokt voor de jacht en die werden gefokt om mee te pronken, begonnen langzaam van elkaar af te wijken.
Aan het eind van de 20ste eeuw waren de verschillen tussen de twee types een feit.
Elke kleur zolang het zwart is.
We hebben nog niet echt over kleuren gesproken. De Labrador Retriever werd eind 1800 en begin 1900 als ras bevestigd en dit waren eigenlijk bijna altijd zwarte honden.
Toch hadden deze eerste Labrador de genen om bruine honden en somigge Labradors gele honden te kunnen voortbrengen.
Tot 1892 werden alle Labradors waren zwart, alhoewel sommige honden al witte tekeningen hadden.
In dit zelfde jaar werden er twee bruine puppies geboren op het Buccleuch Landgoed in Schotland.
De chocoladekleurige Labrador was we, maar het het zou nog 60 jaar duren voordat hij populair zou worden.
Een paar jaar later in 1899 werd de eerste gele Labrador vastgelegd. Zijn naam was Ben en was eigedom van majoor Radcliffe. De populariteit van de gele labrador groeide gestaag de jaren erna, maar zwart had en heeft nog steeds de voorkeur bij de jagende medemens.
Onthoudt goed dat chocoladekleurig heel veel jaren leverkleurig werd genoemd en deze kleur was niet erg in trek. Het is daarom zeer aannemelijk dat puppies met deze kleur na geboorte gewoonweg werden verdronken.
De opkomst van de Labrador
Wat de kleur ook is, het verbazingwekkende werkvermogen van deze gelukkige en taaie hond, is generaties lang gekoesterd en beschermd
Niet alleen zijn Labradors de meest populaire honden in de USA en de UK, ze zijn nu ook de meest populaire werk hond in de hele wereld.
Geen slechte prestatie van een hond die beroemd werd in de ruige omgeving van Newfoundland. Het Labrador ras is er eentje die blijft!
Meer weten over het Labrador ras?
De auteur A. Louwrier heeft een schitterend boek geschreven over het ontstaan van het Labrador ras en hoe de St John’s hond is uitgestorven. Dit boek gaat echter niet alleen maar over een stuk geschiedenis, maar ook over opvoeden. Hij geeft praktische tips die u kunt toepassen. Ook interessant is het onderdeel over labrador voeding, ook een wezenlijk onderdeel van het welzijn van uw Labrador. Echt een aanrader. U kunt het boek hier bestellen.
Misschien wordt u in de verleiding gebracht om thuis te komen met als verrassing een schattige puppy. De kinderen zullen het geweldig vinden toch? En hoe moeilijk kan het zijn om voor een hond te zorgen. Iedereen die u kent, schijnt er geen moeite mee te hebben. Toch??